ചില ശാസ്ത്രഗ്രന്ഥങ്ങള്‍
ജ്യോതിഷത്തിലും വൈദ്യത്തിലും ചില മണിപ്രവാളഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ 14-ആം ശതകത്തില്‍ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടു്. അവയില്‍ താമരനല്ലൂര്‍ ഭാഷയേയും ആലത്തൂര്‍ ഭാഷയേയും ലീലാതിലകത്തില്‍ സ്മരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
താമരനല്ലൂര്‍ ഭാഷ
താമരനല്ലൂര്‍ ഭാഷ ജ്യോതിഷത്തില്‍ മുഹൂര്‍ത്തഭാഗത്തെ സംബന്ധിച്ചുള്ള ഒരു പ്രമാണഗ്രന്ഥമാകുന്നു. അതിന്റെ നിര്‍മ്മാതാവു് ഒരുല്‍ക്കൃഷ്ടനായ ദൈവജ്ഞനും കവിയുമായിരുന്നു എന്നു പ്രസ്തുത ഗ്രന്ഥത്തില്‍നിന്നറിയുന്നു. ʻഭാഷാമിശ്രം പൊഴുതു കഥയാമിʼ എന്ന ഭാഗമാണു് ലീലാതിലകകാരന്‍ ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുള്ളതു്. കവി ഏതു ദേശക്കാരനാണെന്നു വ്യക്തമാകുന്നില്ല. മാതൃകയായി ചില ശ്ലോകങ്ങള്‍ താഴെച്ചേക്കുന്നു.
ʻʻഅപ്പുമമ്പിളിയും ചൂടുന്നപ്പനോമന്മകന്‍ മമ
അപ്പം തിന്നരുളുന്നപ്പനപ്പുറത്താക്കുകാപദഃ.ˮ (1)
ʻʻപൂത്താമമണ്‍പും കേശാന്തേ ചാര്‍ത്തും ചന്ദ്രകരോജ്ജ്വലാ
കാത്തുവന്നെങ്ങള്‍നാവിന്മേല്‍ കൂത്താടുക സരസ്വതീ.ˮ (2)
ʻʻചുരന്നു കവിതാം വ്യാസഃ പരന്ന യശസാം നിധിഃ
ഇരുന്നരുളുവോനാക ചിരന്നശ്ചിത്തവിഷ്ടരേ.ˮ (3)
ʻʻഇക്കാലമാം തിരിയുമിട്ടഥ കര്‍മ്മമെന്ന
നെയ്യിട്ടു നിര്‍മ്മലമനോഹരനിത്യശോഭം
ത്രൈലോക്യമാം നിലവിളക്കിലെരിഞ്ഞുനില്ക്കും
മാര്‍ത്താണ്ഡനാം തനിവിളക്കു വിളങ്ങുകെന്നില്‍.ˮ (4)
ʻʻമൂഢോ മുറ്റും മുതല്‍പടിയറിഞ്ഞെന്നിയേ കണ്ടു കേട്ടു-
ള്ളാചാരംകൊണ്ടപി ച മുനിഭിഃ പ്രോക്തമാലോക്യ കിഞ്ചില്‍
ഭാഷാമിശ്രം പൊഴുതു കഥയാമ്യദ്യ നാള്‍പക്കമാത്രം
വല്ലും ലോകേ ഹിതമിതി തതഃ ക്ഷന്തുമര്‍ഹന്തി സന്തഃˮ (5)
പൊഴുതിന്നൊള്ളതാവോളമെഴുതിന്റേനിതാദരാല്‍
തൂയേരു വിപ്രവര്യായ ചെയ്യൂര്‍ നാരായണായ ഞാന്‍. (6)
ഇരുപത്തേഴു നാളാലും മേടമശ്വതിയും മുതല്‍
ഒന്‍പതൊന്‍പതു നാള്‍ക്കാലായ് വരും ദ്വാദശരാശയഃ. (7)
ʻʻവര്‍ഗ്ഗോത്തമത്തിലുദയേ ഗുരുഭാര്‍ഗ്ഗവൗ വാ
ലഗ്നേ ഗുരൗ ശുഭഗതൗ ശശിഭാര്‍ഗ്ഗവൗ വാ
നില്ക്കുന്നനേരമിവ വന്നു പറഞ്ഞവന്‍താന്‍
ചെയ്യാനമുഷ്യ പുരികക്കൊടി ചൊന്നതന്റി.ˮ.... (8)
ʻʻഎന്നാല്‍ നിര്‍മ്മിതമേതദപ്യവിദുഷാം സല്‍കര്‍ണ്ണപൂരായിതം
ചെയ്യൂരാലിതു നില്പതാക ഭുവനേ പുത്രായുഗാന്തം പുനഃ
ഭക്തിര്‍മ്മേ ഭഗവത്യനാദിനിധനേ നാരായണേ ഭൂയസീ
ഭൂയാത്തസ്യ മഹാജനസ്യ ച തഥാ സംസാര വിച്ഛിത്തയേ.ˮ (9)
ചെയ്യൂര്‍ നാരായണന്‍നമ്പൂരി എന്നൊരു പ്രഭുവിനുവേണ്ടിയാണു് ഈ ഗ്രന്ഥം കവി നിര്‍മ്മിച്ചതെന്നു മേലുദ്ധരിച്ച രണ്ടു ശ്ലോകങ്ങളില്‍ നിന്നു വെളിപ്പെടുന്നു.
ആലത്തൂര്‍ മണിപ്രവാളം
ഇതു വൈദ്യശാസ്ത്രവിഷയകമായ ഒരു മണിപ്രവാളഗ്രന്ഥമാണു്. സംസ്കൃതീകൃതഭാഷാപദങ്ങള്‍ ഇതില്‍ ധാരാളമായിക്കാണുന്നു. ഒരു ശ്ലോകം ചുവടേ ചേര്‍ക്കുന്നു.
ʻʻഉണ്ടായാലൊട്ടു ബോധം പകരുക ചെറുതാം പഞ്ചമൂലി കഷായം
കൊള്ളൂകമ്മേമ്പൊടിം ക്ഷീരബല പരുകുകപ്പാല്‍ക്കുറുന്തോട്ടിയൂഷം
രണ്ടൂരക്വാഥയുക്തേ പയസി തു നവരച്ചോര്‍ക്കിഴിം മുക്കിമുക്കി-
ക്കണ്ടേടം മെയ്യിലൊപ്പീടുക കരുതി; മരുന്മര്‍ദ്ദനം തേയ്ക്ക തൈലം.ˮ
അഷ്ടവൈദ്യന്മാരില്‍ അന്യതമനാണല്ലോ ആലത്തൂര്‍ നമ്പി; ആ കൂട്ടത്തില്‍പ്പെട്ട ഒരാളായിരിക്കണം പ്രസ്തുത ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ പ്രണേതാവു്. താമരനല്ലൂര്‍ ഭാഷാകാരന്റെ രചനാചാതുര്യം ഇദ്ദേഹത്തിനു കാണുന്നില്ല.
ഒരു പഴയ ചികിത്സാഗ്രന്ഥം
ഈ ഗ്രന്ഥവും ലീലാതിലകത്തിനുമുന്‍പു് ആവിര്‍ഭവിച്ചതാകയാല്‍ ഇതിന്റെ നിര്‍മ്മിതി ക്രി. പി. പതിന്നാലാം ശതകത്തിലാണെന്നുള്ളതു നിശ്ചയമാണു്. ഇതില്‍പ്പെട്ടതാണു്
ʻʻതമിഴ്‌മണി സംസ്കൃതപവഴം കോക്കിന്റേന്‍ വൃത്തമാന ചെന്നൂന്മേല്‍
ശ്ലോകാനാം പഞ്ചശതം പശുപതയേ മന്ദബുദ്ധയേ കഥിതുംˮ
എന്ന ശ്ലോകം. പ്രസ്തുതശ്ലോകത്തിന്റെ പൂര്‍വാര്‍ദ്ധം ലീലാതിലകം പ്രഥമശില്പത്തില്‍ ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഈ വൈദ്യഗ്രന്ഥത്തിന്റെ പ്രണേതാവും ʻമന്ദബുദ്ധിʼയായ പശുപതിയും ആരെന്നറിയുന്നില്ല. ഒരു പദ്യം ഉദ്ധരിക്കാം.
ʻʻമുന്നം പട്ടിണി നല്ലതല്ല പനിയിന്‍
നാലൊന്നുമൂന്നേഴുനാള്‍
പിന്നെത്തിപ്പലി, കൊത്തമല്ലി, യഖിലൈ-
സ്സാര്‍ദ്ധം മലര്‍ക്കഞ്ഞിയും
അമ്ലാര്‍ത്ഥീകുടിതാളിമാതളരസം
കൂട്ടീട്ടു തല്‍സൈന്ധവം
ഉണ്ടാല്‍ വന്നു പനിയ്ക്കു നന്നവ മനാക്‍
സദ്യശ്ശമിപ്പാനുടന്‍.ˮ
കവിതയ്ക്കു തീരെ ഗുണം പോര എന്നു പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. വൈദ്യഗ്രന്ഥങ്ങളിലും മറ്റും ആ അംശം അത്രയൊന്നും നോക്കേണ്ടതുമില്ല.
No comments:
Post a Comment